Κάποιες φορές τα πράγματα θα πάνε στραβά. Τι σημαίνει αυτό; Ότι η εξέλιξη του σχεδίου μας δεν πηγαίνει ακριβώς έτσι όπως θα τη θέλαμε. Αυτό το βαφτίζουμε «αποτυχία». Και τι σημαίνει αποτυχία; Τέλος; Ήττα; Ντροπή; Μειονεξία; Θα μπορούσε να συνεχιστεί ο κατάλογος με τις λέξεις ακριβώς επειδή ο ορισμός της αποτυχίας είναι υποκειμενικός. Δεν αντιλαμβανόμαστε όλοι με τον ίδιο τρόπο την αποτυχία ούτε όμως και την επιτυχία.
Καθένας θέτει τα δικά του στάνταρτ προκειμένου να αξιολογήσει πότε πετυχαίνει και πότε όχι. Όταν τα στάνταρντ είναι δικά μας, δηλ. πηγάζουν από τις δικές μας αξίες και πεποιθήσεις, τότε οι πιθανότητες είναι ότι θα ξαναβρούμε την τροχιά μας γρήγορα, ακόμα και αν φαινομενικά κυριαρχεί η φυγόκεντρος δύναμη και κινδυνεύουμε να βγούμε εκτός. Τι γίνεται όμως όταν ακολουθούμε στάνταρντ που έχουν ορίσει άλλοι για εμάς; Όταν έχουμε εσωτερικεύσει και υιοθετήσει τις απαιτήσεις και τις πεποιθήσεις άλλων; Πόσο βαραίνει ξαφνικά η αποτυχία; Τις περισσότερες φορές μάλλον δυσανάλογα σε σχέση με όλα όσα θα μπορούσαν να χαρακτηρίσουν την επιτυχία ή σε σχέση με όλα όσα θα μπορούσαν να χαρακτηρίσουν εμάς- γιατί αξιολογούμε την επιτυχία ή της αποτυχία μας με δοσμένα κριτήρια και γιγαντώνουμε τις συνέπειες.
Το να μπορούμε να συνθέσουμε τα κομμάτια του παζλ, σίγουρα μας δίνουν κάτι παραπάνω στη «γνώση του εαυτού» μας. Σε κάθε περίπτωση όμως, κάποια στιγμή, θα συναντήσουμε την αποτυχία, είτε τη χαρακτηρίσουμε μικρή είτε σημαντική. Και τότε, πως επανακάμπτουμε;
Χρειάζεται ειλικρίνεια & Ισορροπία: Θα πρέπει να αναλογιστούμε τα γεγονότα, να ανατρέξουμε στις αιτίες και να κάνουμε κάποιες παραδοχές. Αυτό σημαίνει στην πράξη ότι δεν αυτομαστιγωνόμαστε ούτε αποφεύγουμε να αναλάβουμε τις ευθύνες μας. Αποδεχόμαστε την αλήθεια στον εαυτό μας, όπως θα τη συζητούσαμε αν αφορούσε έναν τρίτο.
Χρειάζεται ρεαλισμό: Η αποτυχία είναι μέρος της ζωής. Είναι σχεδόν απίθανο να προχωράμε χωρίς να παρουσιαστούν εμπόδια, αλλαγές, ανατροπές, όλων των διαστάσεων και των εντάσεων. Όπως το έχει θέσει και η J.K. Rowling: « It is impossible to live without failing at something, unless you live so cautiously that you might as well not have lived at all – in which case, you fail by default».
Χρειάζεται θετικότητα: Μέσα σε όλα τα «αρνητικά» -τουλάχιστον έτσι θα χαρακτηρίζαμε όσα συνδέσαμε με την αποτυχία μας- υπάρχουν και τα «θετικά». Ανάμεσα στην «έλλειψη σχεδιασμού», στην «κακή προετοιμασία», στη «χλιαρή εκτέλεση» υπάρχει και κάτι που κάναμε καλά και το κυριότερο, υπάρχει κάτι που μάθαμε, υπάρχει κάτι που εντοπίσαμε και αποφασίσαμε ότι θα το αλλάξουμε.
Η αποτυχία μπορεί να μας κόψει τη φόρα ή τα φτερά τόσο, όσο εμείς το επιτρέπουμε. Μπορούμε όμως να βάλουμε σε τάξη τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας , να αγαπήσουμε το μάθημά μας (αυτό κρατάμε από το πάθημα) και να ξαναπάρουμε φόρα, ξανανοίγοντας τα φτερά μας. Η αποτυχία δε χρειάζεται να είναι το τέλος, μπορεί να είναι η αρχή σε πιο σταθερές βάσεις και με νέες ικανότητες.